Drie boerenzonen uit arm Laos op zoek naar geld in Thailand

> Privé: Vader van 2 peuters. Woont samen met hun moeder bij haar ouders in rijsthuisje in zuidelijke Laotiaanse provincie Pakse (tussen Thailand, Cambodja, Vietnam). In geheim ook kind bij jonge Vietnamese in grensgebied.

> Inkomen: Werkend net over grens in slachthuis Thais Ubon Ratchathani voor 9000 Baht per maand, zo’n 235 euro. Tijdens toeristisch seizoen als masseur in Bangkokse massagesalon a 600 tot 1200 Baht per dag inclusief tips, zo’n 15 tot 30 euro. Andere maanden werkt hij op familiefarm, die net in eigen behoefte voorziet.

> Citaat: ‘Ik mis hier mijn kinderen ontzettend. Elke dag praat ik met ze via Line *). Na afloop huil ik. Toch moet ik juist in hun belang in Thailand werken.’

‘De farm in Laos levert alleen rijst, vis en wat kip op voor eigen gebruik. En school kost geld. Mijn vriendin zorg thuis voor alles, ook voor haar ouders. Haar broers helpen doms op de farm. Maar bij planten en oogsten is mijn hulp nodig. Dan ben ik de baas!’

‘Het slachthuis in Ubon is niet leuk. Het zijn lange, zware dagen. Meer wil ik er niet over zeggen. Ze kunnen me zo wegsturen. Ik ben maar een arme man uit Laos. Ik heb geen rechten’

‘Als masseur in Bangkok verdien ik meer dan in het slachthuis. Maar alleen in het hoogseizoen. Anders moet je uren wachten op een klant en verdien je niets. In de zaak komen vooral Aziatische toeristen. Die willen gewoon een goede massage. Mannen en vrouwen. Soms ook jonge vrouwen, haha. Die vragen wel eens wat meer. Maar dat mag niemand weten’

‘Ik ben nu een nette vader. Ik drink bijna niet meer en heb hier geen vriendinnen. Ik deel een kamer met een andere masseur uit Laos. Mijn enige uitje is hier na het werk op de markt wat eten met vrienden uit Laos.’

2 – LEK, 22 JAAR

PROSTITUEE EN SCHOONMAKER

> Privé: Jongste kind in gezin van 11. Woont in verzameling houten huisjes op terrein boerenfamilie aan rand van dorpje in noordelijke Laotiaanse provincie Luang Prabang (niet ver van China en Vietnam). Vader overleden.

> Inkomen: Werkend als freelance-prostituee in Bangkok en Pattaya, in die laatste plaats in gaybars. In Bangkok af en toe als schoonmaker op lokale markt. Alles bij elkaar voor gemiddeld 10.000 Baht per maand, zo’n 260 euro. Zijn oudere zus is nooit ver weg en haalt aanzienlijk meer op. Geld gaat naar moeder.

> Citaat: ‘Ik voel me het fijnst als ik in mijn eentje ronddwaal in de velden buiten het dorp. Langs het meer. Bij de waterbuffels. Dan kom ik tot rust na een paar maanden Thailand. Daar heb ik altijd stress.’

‘In Bangkok vind ik mijn klanten vooral op gay-apps en je weet nooit wie je uiteindelijk ontmoet. In Pattaya verhuur ik me meestal aan een bar. Ook dat is stressen, want om met iemand mee te kunnen moet je wel de hele avond je best doen. Maar zo heb je wel een klein vast inkomen en leer je klanten beter kennen voordat je met ze mee gaat. Problemen heb ik nooit gehad. En ik heb maar 1 keer nee gezegd tegen een bepaalde wens. Van een jonge Thai. Die wilde iets erg smerigs.’

‘Meestal doet het me allemaal niks. Soms is het wel leuk. Als klanten aardig zijn. Ik weet niet of ik gay ben. Misschien bi, haha’

‘Ben steeds langer in Thailand. Want in Laos worden mensen alleen maar armer. Heel veel verdien ik niet. Maar ik ben ook een beetje het hulpje van mijn oudere zus. Die is best populair.’

3 – RAY, 23 JAAR

HERENKAPPER EN DAMESPEDICURE

> Privé: Enig kind van boerengezin. Moeder is ook kleermaakster. De familie werkt hard en heeft toch moeite eindjes aan elkaar kunnen knopen. Wonen in dorp nabij Laotiaanse hoofdstad Vientiane, waar ze maar net kappersopleiding voor zoon konden betalen.

> Inkomen: Overdag in Bangkokse kapsalon vast – maar zwart, dus niet verzekerd – 10.000 Baht per maand, zo’n 260 euro. Daar bovenop tips die klanten hem persoonlijk toestoppen, per persoon tussen 0 en 100 Baht. Helpt in woonplaats Nonthaburi soms in pedicure zaak. Geld gaat grotendeels naar ouders

> Citaat: ‘Mijn ouders hebben hard gewerkt om de kappersopleiding te betalen. Hebben ook geld geleend en dat lossen ze na 4 jaar nog steeds af. Ik help ze daarmee en leef zo goedkoop mogelijk.’

‘Ik werk midden in Bangkok, maar woon heel goedkoop op een kamer ver buiten de stad. In Nonthaburi. Dat is met de songthaew *) in de spits 2 uur heen en 2 uur om terug. Het lukt me inmiddels daarin te slapen. Dan kan ik ‘s avonds nog wat bijverdienen bij de pedicure beneden in het gebouw.’

‘Het meeste geld verdien ik in Bangkok. Daar betalen klanten tien keer zoveel als buiten de stad. Daar profiteer ik ook van. Het is gelukkig een zaak waar veel westerlingen komen. Die geven een tip. Tot wel 100 baht. Thai doen dat niet. Die vinden dat ik Laotiaan al blij mag zijn dat ik hier kan werken’

‘Over de toekomst denk ik maar niet teveel na. Ik denk dat ik terug naar Laos moet als mijn ouders oud zijn en verzorging nodig hebben. Daar kan ook ook knippen, natuurlijk. Maar dat levert maar weinig op. Voor die tijd hoop ik in Thailand ook wat te kunnen sparen’

TOELICHTING:

> Het geld is in communistisch Laos niet eerlijk verdeeld. Veel families komen maar moeilijk rond; jongeren hebben nauwelijks toekomstperspectief. Daarom besluiten jonge mannen en vrouwen in relatief rijk buurland gehad te verdienen. Vaak in jobs waar Thai hun neus voor ophalen.

> Laotianen mogen 3 maanden visa-loos in Thailand verblijven, maar er alleen werken met werk visum/vetgunning. Die zijn duur. Werkgevers doen daarom liever zaken met illegalen. Die hoeven ze ook niet te verzekeren. En als er geen werk is, staan ze per direct op straat

> *) Line: Populaire chat/video-app in Azië

*) Songthaew: Open truck voor personenvervoer